به نام خالق این عرش وعالم

همان که از خاک آفریده آدم

خداوندی که کردبهرهدایت

علی داماد احمد با ولایت

نبی راچون شفاهست درکلامش

بودوحی الهی بر زبانش

هرآن کس که رخ احمدبدیده

بدان بهتر کسی هرگزندیده

به معراجت کسی دستی نیابد

چه کس قادر بود مه راشکافد

گلاب ومشک نابخیزدزبویت

که مهتاب گشته همچونوررویت

مقامت درجهان والا وشاهیست

برایت کل عالم چون سپاهیست

برای دیدنت سوی مدینه

همه باقلب پاک آیندوسینه

به امید وصال روی ماهت

بخوانم حمد تو در کوی وراهت

(داوود الماسیان)